Dichtweg

Hoe dichter ik bij de kinderen kom, hoe verder we van elkaar weg blijken te staan. Wat een andere wereld! Ik weet niet hoe het is om in een golfplatenhuisje te wonen en dat als je thuis te zien. Ik weet niet hoe het is om geen auto (of fiets) te hebben en overal naartoe te moeten lopen. Ik weet niet hoe het is om met een lege maag te moeten gaan slapen. Ik weet niet hoe het is als je ouders dag en nacht ruzie maken. Ik weet niet hoe het is als je vader na elke salarisdag dronken thuiskomt en zijn handen niet thuis kan houden. En ik weet niet hoe het is om te leven zonder de onvoorwaardelijke liefde van ouders.

Ik leg haar uit dat 5 na 4 komt. Ik vertel hem dat bij de -s- je tong achter je tanden blijft. Ik zing met haar op schoot liedjes over Jezus. Ik loop hand in hand met hem naar de kerk. Maar ik heb geen idee hoe zij leven. Wat gaat er in hun prachtige hoofdjes om?

We maken zinnen bij de woorden met -s-. Ik zeg: I love it when the sun shines. Zij zegt: It makes me sad when my father hits me. Ik word stil. Wat kan ik zeggen?

Maar ik hoef niets te zeggen. Ik mag deze kinderen Jezus’ onvoorwaardelijke liefde laten zien. Ik mag voor een paar maanden een schakeltje zijn in het leven van deze kinderen. Maar in de rest van de ketting zal God voorzien.

Dichtbij, en toch zo ver weg. Iets dichterbij. Nog verder weg. Dichtweg. Verbij.

Aan de andere kant zie ik hem lachen en genieten op schoolplein. Ik zie haar ogen glimmen als ze een sticker krijgt omdat ze goed heeft geholpen. Ik zie hoe een moeder haar kind omarmt. Juist deze kinderen genieten zo van die kleine dingen in het leven. En er zijn ook zeker gezinnen waar kinderen wel onvoorwaardelijke liefde ontvangen van hun ouders.

We maken veel mee in onze volle weken. Ik geniet nog steeds intens van het contact met de kinderen. Een glimlach, een ‘môre’ (goedemorgen), een knipoog, een drukkie (knuffel).

Zaterdagmorgen was er een vrouwenmorgen waarbij Hannes van Wyk sprak. De opbrengst was voor het Hemel-op-Aarde project waar ik werk. Er werd toen een filmpje laten zien met foto’s van het project. Het is een prachtig filmpje en een aanrader om even te bekijken! https://www.dropbox.com/s/0a0z6br22rm9bkn/Hemel%20op%20Aarde%2014%20Nov(LOWQ).mp4?dl=0 . Verder was het een hele gezellige morgen en waren er ruim 180 vrouwen!

Zo gaat het leven door, glippen dagen weg. Ik zie er naar uit om mijn familie en vrienden weer te zien, maar voor nu geniet ik van elk moment. Voor nu deel ik glimlachen, môre’s, knipogen en drukkies uit. Voor nu mag ik een schakeltje zijn in de levens van deze kinderen.